stheartt Nickli Üyeden Alıntı
nasıl başlayacağımı da bilmiyorum,öncelikle 21 yasındayım bu bloga üye olmamak için çok direndim ama sanırım ben de anlatmak istiyorum.5ay önce kadar öğrendim hpv pozitif olduğumu,test sonuçlarını beklerken pozitif çıkarsa intihar falan düşünüyordum cunkü hiçbir belirti ya da şüpheli ilişkim olmamıştı cinsel hayatım aktif değildi falan beklemiyodum.Pozitif gelince dünyw başıma yıkıldı hepimize olduğu gibi, ağlama krizleri ,anksiyete atakları,resmen vücudumu dinliyordum.Sosyal olarak daha cok yıkıyodu beni.Kimse beni istemicek düşüncesi özellikle.Hemen hpv aşımı oldum,1doz kaldı zaten.Siğilim de 1 ay öncesine kadat yoktu onu görmek de beni baya mahvetti.Doktor ilk basta anlamadı çok küçük olduğu için en son kontrollerimde siğil olduğunu, cildiyeye randevu almamı söyledi fakat şuan istanbuldayım ve cildiyeye asla randevu yok napıcam bilmiyorum. siğilin uzun süre durmasının zararlı olduğunu biliyorum ama ıste.Ama şükür ki yüksek riskli tiplere sahip değilim.Smear ascus ama yüksek riskli olmadığı için kolposkopi yapılmadı umarım sorun yoktur ama insna tedirgin oluyo yine de.Ekstra propolis ve ımutor aldım propolisi tadından dolayı pek kullanamıyorum,demir eksikliğim vardı damardan serumla verdiler.Ahcc alabilmek için işe girdim garsonluk yapıyorum ama günlük para alıyorum ve bir türlü birikmedi param yani bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor:’) sigarayı bi süre yeteri kadat bırakmıştım ama çalısıyor olmak günde birkwç dal içiriyor.Ailem bilmiyor tek başıma mücadele ediyorum,daha önce 3kişiyle birliktelik yaşadım şuan da üçünün de uzun ilişkileri var ve durumdan haberleri var ama benim gibi yalnız değiller bı da biraz üzüyor.Ehhh yani üzülcek çok şey var ama güçlü olmamız lazım,bu hastalık bana dinden bağımsız olarak şükretmeyi öğretti.Ve yetişkinlik hayatımın dönüm noktası da oldu sanırım.Umarım hepimiz kısa zamanda atlatabiliriz.