Peki günlük yaşamına devam edebiliyor musun? Ben hiçbir şey yapamıyorum, derse bile gitmiyorum artık. Tüm gün yurttayım. Gece saat 3 gibi yatıp öğlen 2 gibi kalkıyorum. Sonra da yatakta tüm gün HPV sitesindeyim. Bu depresyonu yaşama sürecimin işimin olmadığı bir döneme denk gelmesine sevinsem mi üzülsem mi bilemedim, işi bırakırdım herhalde. Senin nükslerin azaldı mı peki?
Ailenle kalabilirsin biz vebali degiliz ben yasiyorum
İsın garibi ne biliyormusun adam takmiyor gidip bir ilac alip düsürdü 1 yilda 1 tane cikti siğil ben taktikca yaktirdikca cogaldi onun umrunda degil ve cikmiyor ve ben deli oluyorum belkide stres bizde daha cok cikmasini sagliyor
Tek eşli olup da bu virüse maruz kalmak daha da acı sanırım. Elbette, keşke hiç kimse böyle bir şey yaşamasa. O halde benim de ailemle aynı evde yaşamam sorun olmaz, bak bu güzel bir haber. Böyle yaşamak yaşamaksa yaşıyoruz bir şekilde. Ölmüyoruz da. Umuyorum ki sonu gelecek bu yaşadıklarımızın. Keşke eşiniz de tedavi olmayı kabul etse, en azından ilerlemez onda da.
Bak tek esliyim ve ben bunu kaptim ne aci aslinda dr dan utandim agladim doktorun yaninda cok zor zamanlar atlattim hala birmedi ama bitecek bir gün
Adin ne arkadasim bak sen cokk gencsin önünde bir ömür var üzüntüden kanser olacagiz farkindamisin
Bak birak depresyonu kendine gel bende senin gibiydim ama yapicak yok kabullendim cikinca yaktirdim benimde anuste vardi hemde icte yaktirdim yaktiedim bitti dedi ama yine kasinti basladi bitmediyse gider yine yaktiririm degilmi
İşte çevredekilerden duyunca insan kendisi için de endişeleniyor, bende niye olmasın diyor. Benim endişelendiğim nokta ben siğillerim konusunda bilinçli değilken ya bulaştırdıysam diye düşünmek. Çamaşırlarımız, iç çamaşırlarımız falan hep aynı makinede yıkanırdı mesela. Şimdi bilinçliyim, ancak ya o zamandan bulaştıysa diyorum kendime. Bundan hiçbir zaman emin olamayacağım için de hayatım hep böyle devam edecekmiş gibime geliyor. Bir de anüs çevremde oldugu için oturduğum yere otururlarsa diye korkuyorum. Geçen gün futbol maçı izlemeye gittim, yanımdaki kız bir ileri kayar mısınız diye rica etti. Ben kaymadım, duymazdan geldim, bulaşır falan diye. Her şeyden korkar oldum artık. Kendimi cezalandırıyorum sanki, gülmeyi bile reva görmüyorum kendime. Mezun oldum, ama öğretmenlik yapmadım hiç. Direkt Rusya'ya yüksek lisans yapmaya geldim. Tabii bitirebilirsem bu depresyonla. Meslektaşın olacağım inşallah
Ögretmen adayimisin bende ögretmenim
Bende ailemle yasiyorum o kadar evhamlanma git saril kiz kardeslerine inan ben buna yanarken bir tanidigim vardi bogazimda bir sey cikti dedim oda bendede cikti sigilmis dr gittim hemen aldi dedi tum gittigi dr almak istemis ama brnimkiler almadi demekki birsey yok
