Konu: Hpv ve kendini ötekileştirmek

Beni anlayanlar illahi çıkacaktır aranızdan, hoş çoğumuz birbirinin kalbine dokunuyoruz bu sitede zaten. 21 yaşındayım bu hastalıkla tanıştığımda 20 yaşındaydım ve ciddiyetini henüz yeni yeni anlayabiliyorum. Kaptığım kişiyi biliyorum fakat bu onun suçu değil demek ki böyle olması gerekiyormuş, gerçekten sağlığımın değerini belki bu illet olmasaydı anlayamayacaktom. Sporu sadece zayıf olmak için görecektim dengeli ve sağlıklı beslenmeyi sadece instagramda göstermelik yapacaktım belki de, bitmeyen partilerde sürüklenecektim. Fakat bu hastalık bana bir durmam gerektiğini hatırlattı, hayatın anlamını anlamam kendi değerimi, sağlığımın ve sevdiklerimin değerini tekrar değerlendirmem gerektiğini hatırlattı. Bu sitedekiler genel olarak benden yaşça büyük fakat illa ki aranızda bıcır bıcır gençlik yılları geçirmiş olanlar vardır eminim ki beni anlayan çıkacaktır. Üzgünmüyüm evet, doktor randevuları beni korkutuyor, sonuç beklemek beni korkutuyor, sonuçları almak beni korkutuyor, sonuçları göstermek korkutuyor, siğillerimi görmek beni korkutuyor, ailemi görmek bile beni korkutuyor çünkü sanki onlara ihanet işlemişim gibi hissediyorum. Kirpiğime bir şey olsun istemeyen ailem bunlarla uğraştığımı duysa ne kadar üzülürler tahmin bile edemiyorum. Sinirli değilim sadece gerçekten çok incinmiş durumdayım bu süreci atlatmak için hayatımda daha temelli değişiklikler yapmam gerektiğini de anladım fakat arkadaşlarıma katılamamak artık onlarla hayata aynı perdeden bakamamak bana kendimi çok yalnız hissettiriyor. Kendimi izole ettim, evet mantıklı değil ama etrafımda tetiklendiğim çok faktör var. Kimseyle konuşamıyorum bir terapiste bile gidemiyorum belki biraz konuşsam rahatlarım. Korkuyorum ama kendim için değil etrafımdakilerin üzülmesinden korkuyorum. Evet şu an düzenli doktora gidiyorum fakat sürekli belirsizlikler beni yıpratıyor 21 yaşında olduğım için kolposkopi veya daha ileri bir tetkike sıcak bakmıyor doktorlar, bende böyle olunca kurdukça kuruyorum evde 2 saat salya sümük ağlıyorum sonra kendimi motive ediyorum tekrar başlıyorum spor yapmaya bir şeyler yapmaya. Ama bu bir döngü gibi bu dçngüyü nasıl kırabilirim? Bu psikolojik savaşta bana verilebilecek kesin bir tanı beni rahatlatır gibi hissediyorum ama sadece his e takıntılı da bir insanım kesin tanı da belki beni rahatlatmaz bilmiyorum. Öyle konuşmak istedim biraz konudan uzaklaştıö mı onu da anlamadım. Kısaca uzaklaştım, hayatı bir yandan çok seviyorum bir yandan da katılmakta güçlük çekiyorum kendime vebalı muamelesi yapıyorum ki bunu haketmediğimi biliyorum. Kalktığım tuvaletleri on defa siliyorum benden sonra birine geçmesin diye ki tuvaletten bulaş neredeyse olmasa bile arkadaşlarımla, ailemle vakit geçirmeyi kendime hak olarak bile görmüyorum. Kendimle baş başa kalmakta tam bir felakete dönüşebiliyor bazen… Çocukluğundan beri okb bozukluğu olan birisi için tahmin edebileceğiniz gibi bu durum bende hastalık takıntısını da tetikledi, bu hastalığı düşünmesem başka bir şey düşünür oldum hoş farkındayım da takıntı olduğunun ama bazen çok kaptırıyorum. Tanısanız beni bıcır bıcır bir kızdım, giyinmeyi çok sever 7/24 dans eder, şarkı söyler, resim çizer, takım sporlarına katılır, konuşmayı çok seven bir insandım. Hala öyleyim ama askıya aldım sanki kendimi bomboş bakıyorum duvara geçsin diye bekliyorum, hayata katılmayı zorlaştırıyor bu hpv bana evet kafamda yaratıyorum bu hapishaneyi ama ne yapıyoım ürküyorum, çocuk ruhlu bir insanım ve gerçekten bir çocuk gibi korkuyorum, hatırlar mısınız çocukken korkunca annenize babanıza gitmeyi orada iyi hissetmeyi tek yapmak istediğim bu ama bunu da yapamıyorum. Üzgünüm, en çokta üzülmemin sebebi bu hastalık değil, kendime böyle davranıyor oluşum… Sevgili kendim özür dilerim, iyi olacağız… Hem mental, hem fiziksel her yönden söz veriyorum çok iyi olacağız…

İnsan neye uğradığını ne düşüneceğini şaşırıyor gerçekten..18 martta bende bu virüsün olduğunu öğrendim. İnsan ilk başta bir şok etkisi yaşıyor. İlk öğrendiğimde inanamamıştım. Depresyon hissi cinsel pişmanlık yaşıyorsun. Ben de ilahi bir güç beni cezalandırdı diye düşünmüştüm. Şöyle bir dönüp baktığında aslında çoğu kadında ve erkekte olduğunu fakat çoğu kişinin bunu bilmediğini ve vücuttan kendi kendine atıldığını söylüyorlar. Kırgınlığını anlıyorum. Bu kadar kapalı ve cinselliğin okullarda öğretilmediği bir yerde keşke daha önce bilgilendirilseydik diye düşünüyorum ben de. Yaşın çok genç. Hayatının sonu değil. Burada atlatan negatif olan çok insan var. Okuduklarım bana umut oluyor. Umutsuzluk ve içine kapanıp kendini soyutlamak, kendine yapacağın en kötü davranıştır. Boğulmamak gerek düşüncelere kapılıp. Seni mutlu edecek aktiviteler yapmayı dene. Hiç bilmemektense kontrolü eline almak daha iyidir. Kendine haksızlık etme. Hayatı zindan etme. Eninde sonunda bu illetten kurtulacağız. Ben inanıyorum.

Merhaba Beril, umarım şu an iyisindir. Ben de 21 yaşında senin tabirinle bıcır bıcır hayat dolu bir insandım, hpv nedir öğreneli henüz birkaç ay oldu fakat çabamdan ödün vermedim her geçen gün iyi olacağım, olacağız diye diye tutundum umuduma çünkü umut her şeydir. Yazdıklarını okudukça gözlerim doldu çünkü sen hastalığı öğrendiğim ilk ayki beni anlatmışsın. Gün geçtikçe daha iyi olacaksın merak etme, bu hastalık sana grip gibi gelmeye başladığı an güçlü olduğunun farkına varacaksın. Ben de sana yeneceğimize dair söz veriyorum, o deli virüs mü güçlü biz mi güçlüyüz kızzzzz🤪 tekrar 7/24 dans edeceksin, şarkılar söyleyip resimler çizeceksin inan bana. Daha hayatta nelerle karşılaşıp yeneceğiz ulen bu virüs kiiiimmm! 🤍 hayatı dolu dolu yaşa.

selam beril, yazdıgın her cumleyi hpv pozıtıf oldugum ilk 2-3 ay yasadım birebir. toplumda yeterince farkındalık yaratılmamasından kaynaklı hicbirimiz bu illetten haberdar degildik. bilincsizce basımıza geldigi icin korkudan telastan psikolojimizi bozduk. ama emin ol tum bunlar bizi olgunlastırıyor. ben de sen gibi nese dolu kıpır kıpır bi kızdım. her haftasonu süslenir püslenir yeni nesil meyhanelere giderdim ama o zamanlar yani hpvyi ogrendigim zamanlar kahve icmeyi bile kendime layık gormuyordum. aylarca dısarı cıkmadım. cok dehset bi sey ya. ne yapıyorsak kendimize biz yapıyoruz. ama simdi 6 ay gecti dısardakilere gore daha bilincli daha olgunuz ve daha durgunuz evet. kimle bulussam eski enerjin yok diyorlar evet yok. cunku biz sizlere gore daha erken buyuduk. herkese anlatamıyorsun da ki asla onermem. ben su an calıstıgım icin zaman bir sekilde geciyor ve kendimi hayatın akısına bırakıyorum. zamanla her seyin duzelecegine eskiye donecegine inancım var daha dogrusu boyle dusundukce bunu cekeriz diye dusunuyorum. sana da tavsiyem bi ugras bulman. ogrenci oldugun icin vaktinin cogu bos muhtemelen bu vakıtlerini mutlaka doldur. hpv dusunme. bu cok etkiliyor.

Evhamli Nickli Üyeden Alıntı

İnsan neye uğradığını ne düşüneceğini şaşırıyor gerçekten..18 martta bende bu virüsün olduğunu öğrendim. İnsan ilk başta bir şok etkisi yaşıyor. İlk öğrendiğimde inanamamıştım. Depresyon hissi cinsel pişmanlık yaşıyorsun. Ben de ilahi bir güç beni cezalandırdı diye düşünmüştüm. Şöyle bir dönüp baktığında aslında çoğu kadında ve erkekte olduğunu fakat çoğu kişinin bunu bilmediğini ve vücuttan kendi kendine atıldığını söylüyorlar. Kırgınlığını anlıyorum. Bu kadar kapalı ve cinselliğin okullarda öğretilmediği bir yerde keşke daha önce bilgilendirilseydik diye düşünüyorum ben de. Yaşın çok genç. Hayatının sonu değil. Burada atlatan negatif olan çok insan var. Okuduklarım bana umut oluyor. Umutsuzluk ve içine kapanıp kendini soyutlamak, kendine yapacağın en kötü davranıştır. Boğulmamak gerek düşüncelere kapılıp. Seni mutlu edecek aktiviteler yapmayı dene. Hiç bilmemektense kontrolü eline almak daha iyidir. Kendine haksızlık etme. Hayatı zindan etme. Eninde sonunda bu illetten kurtulacağız. Ben inanıyorum.

Haklısın, bazen insan unutuveriyor hastaneye iyi olmak için gittiğini… En azından durumun farkındayız evet, çok teşekkür ederim. İnsanlarla konuşmak gerçekten iyi geliyor❤

nedesembilemedim Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba Beril, umarım şu an iyisindir. Ben de 21 yaşında senin tabirinle bıcır bıcır hayat dolu bir insandım, hpv nedir öğreneli henüz birkaç ay oldu fakat çabamdan ödün vermedim her geçen gün iyi olacağım, olacağız diye diye tutundum umuduma çünkü umut her şeydir. Yazdıklarını okudukça gözlerim doldu çünkü sen hastalığı öğrendiğim ilk ayki beni anlatmışsın. Gün geçtikçe daha iyi olacaksın merak etme, bu hastalık sana grip gibi gelmeye başladığı an güçlü olduğunun farkına varacaksın. Ben de sana yeneceğimize dair söz veriyorum, o deli virüs mü güçlü biz mi güçlüyüz kızzzzz🤪 tekrar 7/24 dans edeceksin, şarkılar söyleyip resimler çizeceksin inan bana. Daha hayatta nelerle karşılaşıp yeneceğiz ulen bu virüs kiiiimmm! 🤍 hayatı dolu dolu yaşa.

Yaaa mesajın o kadar iyi geldi ki gözlerim doldu, kimseye anlatamayınca da insan şişebiliyor, iyi ki var bu site ve yalnız olmadığımı hissetmek çok güzel. Teşekkür ederim❤

ruya111 Nickli Üyeden Alıntı

selam beril, yazdıgın her cumleyi hpv pozıtıf oldugum ilk 2-3 ay yasadım birebir. toplumda yeterince farkındalık yaratılmamasından kaynaklı hicbirimiz bu illetten haberdar degildik. bilincsizce basımıza geldigi icin korkudan telastan psikolojimizi bozduk. ama emin ol tum bunlar bizi olgunlastırıyor. ben de sen gibi nese dolu kıpır kıpır bi kızdım. her haftasonu süslenir püslenir yeni nesil meyhanelere giderdim ama o zamanlar yani hpvyi ogrendigim zamanlar kahve icmeyi bile kendime layık gormuyordum. aylarca dısarı cıkmadım. cok dehset bi sey ya. ne yapıyorsak kendimize biz yapıyoruz. ama simdi 6 ay gecti dısardakilere gore daha bilincli daha olgunuz ve daha durgunuz evet. kimle bulussam eski enerjin yok diyorlar evet yok. cunku biz sizlere gore daha erken buyuduk. herkese anlatamıyorsun da ki asla onermem. ben su an calıstıgım icin zaman bir sekilde geciyor ve kendimi hayatın akısına bırakıyorum. zamanla her seyin duzelecegine eskiye donecegine inancım var daha dogrusu boyle dusundukce bunu cekeriz diye dusunuyorum. sana da tavsiyem bi ugras bulman. ogrenci oldugun icin vaktinin cogu bos muhtemelen bu vakıtlerini mutlaka doldur. hpv dusunme. bu cok etkiliyor.

Kesinlikle haklısın çok teşekkür ederim. Evet bu hpv bende çok büyük değişimler yaptı biliyorum geçecek ama insan dediğin gibi boş kalınca senaryolara boğuluyor… Tavsiyeni dinleyeceğim❤

Ben de Deprem olduğu günden beri fark ettim siğillerimi erkeğim ve aynı psikolojik sıkıntılar baş gösteriyor maalesef. Siz kadın dostlarıma da şifalar diliyorum. Kız arkadaşımda lezyon yok sadece bende var 3 kere kriyoterapi yaptırdım ama hala çıkmaya devam ediyor. Evlenmeyi düşünüyordum kendimi bu virüs yüzünden yetersiz hissediyorum cinsellik yaşayamamak bulaştırıcı gibi görünmek vs çok üzücü tecrübeler. Ahcc çok pahalı alacak maddi gücüm yok. Beta glukan, zerdeçal, vitamin takviyeleri ve temiz hayat uygulamayı düşünüyorum. Alkol arada kullanırken sigara da yakıyordum bir iki. Ama onu da bıraktım tamamen içmeyeceğim. Erkeklerle de bir zihin fırtınası yapmak isterim bu hpv yi yenen arkadaşlar arasından çok mutlu olurum. Kendinize iyi bakın

Beril çok selamm, ben de 21 yaşındayım ve yazdıklarını okurken sanki ben yazmışım gibi hissettim. Cıvıl cıvıl birisi, hep akışta kalmayı tercih eden birisiyim. Öğreneli 1 hafta oluyor daha hastaneye adım atma cesaretimi toplayamadım ve belirsizlik şuan beni her saniye paranoyaklaştırıyor. Sporcuyum ve beslenmeme, sporuma dikkat ediyordum ama bundan sonra çok daha severek sektirmeden yaşam tarzım halinde olacak. Öğrendiğim gün sigara paketini çöpe attım, alkolden de vazgeçmek zorundayım. Bu süreçte istersen birbirimize yardımcı olur birbirimizi beslenme, takviye ve spor için gazlayabiliriz. Çünkü ben de kimseye bahsedemedim ve kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki. Çevremde onca kalabalık ama bu konudan bir kişiye bile bahsedemiyor oluşum beni çok kötü hissettiriyor. Buradaki herkesin varlığına teşekkürler. Bundan belki 6 ay sonra artık sağlıklıyım mesajları yazacağızzz. Her şey çok güzel olacak sadece sabır ve zaman. Negatif çıktığında kutlama için birer şampanya kaldırırız!🤘🏻🌸💖