Konu: Ne Yazık ki HPV ile Tanıştım

Başkalarına laf yetiştirmekten kendi başlığımı tamamen unutmuşum. :P

"Yakın arkadaşım bana da çok destek oldu ama gün sonunda en bilgili bendim." bu cümlen bana o kadar gerçek geldi ki. Son birkaç gündür bunun üzerine düşünüyorum gerçekten. Herkes yanımda gibi ama aslında kafamı yastığa koyduğumda tek başıma olduğumu çok iyi biliyorum.

e-Nabız'da sistemimi SMS dışında hiçbir hekimin göremeyeceği şekilde kapattım. Çok boş bir korku yaşatmışım kendime diyorum. Günlerce tek düşündüğüm buydu. İnsan gerçekten kendini yiyip bitiriyor. Siğillerimi koterle yaktırdım ama bugün ortalama 6.cı günüm ve hala siğillerimin bir kısmı duruyor. Düşenleri gördüm evet ama kalanlar da kaldı benimle henüz gitmediler... En çok da anüse yakın olanlar sıkıntı yaratıyor bana çünkü tuvaletimi yaparken ve yaptıktan sonra hafif bir acı oluyor.

İstediğim tek şey dediğin gibi bundan bir sene sonra bu süreci gülerek anlatmak. Şimdi bile savunma mekanizması olarak bu duruma gülmeyi tercih ediyorum. Çok daha iyi geliyor. Ama bazen kafama saçma şeyler takılmıyor değil. Mesela şu anda bir anda yurtta kalmam gerekirse HPV nedeniyle yurda alınmaz mıyım bunu bile düşünüyorum. Ki şu an yurtta kalma durumum yok bile 😅

Benim bağışıklık sistemi rahatsızlığım olduğu için her 3 ayda bir kan testleri yapılıyor. Tüm kanlarım çok iyi şükür ki. Sigarayı da HPV olduğumu öğrendiğim gün bıraktım. 2 haftadır içmiyorum... Canım nasıl çekiyor bir bilsen :')

Cinsellikten zaten uzağım, aklımın ucundan bile geçmiyor bu süreçte. 🥲 Tek sorunum şu an tüylerimi alamamak. Ki artık tüy değil kıl desem daha doğru olacak ahaha. Gerçekten çok tatlı bir insansın. Bu aşırı tatlı mesajın için teşekkür ederim. Ben de her zaman yanındayım... Atlatacağız hep beraber <3

Bu arada başımdan geçen bir şeyi anlatmak istiyorum. Aslında buraya yazıp kimsenin keyfini kaçırmak istemiyordum ama bunu insanların bilmesini istediğime karar verdim. Koter yapılacağı gün başıma binbir türlü aksilik geldi. Neyse en sonunda sabah 10.30 gibi beni operasyon alanına aldılar. Orada altıma ameliyat eteği verdiler. Onu giyinirken bir kadın yanıma geldi "vah yavrum küçücüksün şuna bak" vs gibi cümleler kurdu. Normalde sakin biriyimdir ama o an kadına çıkıştım ve şu an hassas bir an yaşadığımı benden uzak durmasını, acınacak bir halim olmadığını söyledim. O da hemen özür dileyip benim yaşlarımda kızı olduğunu söyledi.

Neyse diyerek operasyon bekleme alanına gittim. Benim gibi operasyona girmeyi bekleyen 45-55 yaş aralığında 5-6 kadın orada oturuyordu. Orayı altın gününe çevirmişlerdi. Birbirlerine hastalıklarını anlatıp konuşuyorlardı. Ben içeri girince gözler bana çevrildi. Yaş olarak onlardan gencim, 25 yaşındayım ama genelde insanlar 20 gösterdiğimi söyler, tüm bunların üstüne bir de operasyonda zorluk olmasın diye saçlarımı iki yandan örmüştüm. İyice küçük görünüyordum yani 😅

Bir süre beklediler ama sormak için can attıklarını biliyordum. En sonunda biri dayanamayıp sordu canım senin neyin var diye. Siğillerimi yaktırmaya geldim dedim. Bir kadın atladı "Sen evli misin ki?" diye. Hayır dedim. Başka bir kadın da hemen atladı "İlla o yolla bulaşmıyor, havuzdan falan da bulaşıyor" diye. Dedim ki hayır bana normal yolla bulaştı. Ayrıca bundan kime ne dedim en sonunda...

Dışarıdaki bekleme salonunda arkadaşım bekliyordu. İçeri girdiğimde hasta yakınlarından bazılarının arkamdan "içeri küçük bir kız girdi" diye konuştuğunu bana söyledi. İnsanlar gerçekten çok yorucular...

Operasyondan çıktıktan sonra anesteziden uyandırıldım ve yaklaşık 10 dakika boyunca sinir krizi geçirip ağladım. O kadar çok ağlamışım ki doktoru çağırmışlar Burada altını çizmek istediğim şey şu; kesinlikle acısız ve hiçbir zorluk yaşatmayan bir operasyon yaşamışken beni ağlatan şey insanların bana yaklaşımı oldu. Kendimi iğrenç hissetmeme sebep oldular. Karşılaştığım bu muamele yalnızca hastalardan değil, kimi zaman doktorlardan da geliyor. HPV aslında yorucu değil, toplum baskısı yorucu. Eminim ki toplum baskısı olmasa hiçbirimiz bu kadar yıpranmazdık. Bunu sizinle de paylaşmak istedim... 💔

trying Nickli Üyeden Alıntı

Bu arada başımdan geçen bir şeyi anlatmak istiyorum. Aslında buraya yazıp kimsenin keyfini kaçırmak istemiyordum ama bunu insanların bilmesini istediğime karar verdim. Koter yapılacağı gün başıma binbir türlü aksilik geldi. Neyse en sonunda sabah 10.30 gibi beni operasyon alanına aldılar. Orada altıma ameliyat eteği verdiler. Onu giyinirken bir kadın yanıma geldi "vah yavrum küçücüksün şuna bak" vs gibi cümleler kurdu. Normalde sakin biriyimdir ama o an kadına çıkıştım ve şu an hassas bir an yaşadığımı benden uzak durmasını, acınacak bir halim olmadığını söyledim. O da hemen özür dileyip benim yaşlarımda kızı olduğunu söyledi.

Neyse diyerek operasyon bekleme alanına gittim. Benim gibi operasyona girmeyi bekleyen 45-55 yaş aralığında 5-6 kadın orada oturuyordu. Orayı altın gününe çevirmişlerdi. Birbirlerine hastalıklarını anlatıp konuşuyorlardı. Ben içeri girince gözler bana çevrildi. Yaş olarak onlardan gencim, 25 yaşındayım ama genelde insanlar 20 gösterdiğimi söyler, tüm bunların üstüne bir de operasyonda zorluk olmasın diye saçlarımı iki yandan örmüştüm. İyice küçük görünüyordum yani 😅

Bir süre beklediler ama sormak için can attıklarını biliyordum. En sonunda biri dayanamayıp sordu canım senin neyin var diye. Siğillerimi yaktırmaya geldim dedim. Bir kadın atladı "Sen evli misin ki?" diye. Hayır dedim. Başka bir kadın da hemen atladı "İlla o yolla bulaşmıyor, havuzdan falan da bulaşıyor" diye. Dedim ki hayır bana normal yolla bulaştı. Ayrıca bundan kime ne dedim en sonunda...

Dışarıdaki bekleme salonunda arkadaşım bekliyordu. İçeri girdiğimde hasta yakınlarından bazılarının arkamdan "içeri küçük bir kız girdi" diye konuştuğunu bana söyledi. İnsanlar gerçekten çok yorucular...

Operasyondan çıktıktan sonra anesteziden uyandırıldım ve yaklaşık 10 dakika boyunca sinir krizi geçirip ağladım. O kadar çok ağlamışım ki doktoru çağırmışlar Burada altını çizmek istediğim şey şu; kesinlikle acısız ve hiçbir zorluk yaşatmayan bir operasyon yaşamışken beni ağlatan şey insanların bana yaklaşımı oldu. Kendimi iğrenç hissetmeme sebep oldular. Karşılaştığım bu muamele yalnızca hastalardan değil, kimi zaman doktorlardan da geliyor. HPV aslında yorucu değil, toplum baskısı yorucu. Eminim ki toplum baskısı olmasa hiçbirimiz bu kadar yıpranmazdık. Bunu sizinle de paylaşmak istedim... 💔

Ay şaka gibi ya.. Cnm sen evli misin ki falan diye sorması.. Özellikle küçük düşürüp utandırmaya çalışmak resmen.

Dönüp böylelerine ''cnm galiba kocan seni aldatmış, çünkü bu virüsü eğer evliysen durup dururken alman mümkün değil -önceden beri yoksa-'' demek istiyorum

"İlla o yolla bulaşmıyor, havuzdan falan da bulaşıyor" diye de kendilerini avutuyorlar. Koptum ''hayır bana normal yolla bulaştı'' demene, helal kız

trying Nickli Üyeden Alıntı

Başkalarına laf yetiştirmekten kendi başlığımı tamamen unutmuşum. :P

"Yakın arkadaşım bana da çok destek oldu ama gün sonunda en bilgili bendim." bu cümlen bana o kadar gerçek geldi ki. Son birkaç gündür bunun üzerine düşünüyorum gerçekten. Herkes yanımda gibi ama aslında kafamı yastığa koyduğumda tek başıma olduğumu çok iyi biliyorum.

e-Nabız'da sistemimi SMS dışında hiçbir hekimin göremeyeceği şekilde kapattım. Çok boş bir korku yaşatmışım kendime diyorum. Günlerce tek düşündüğüm buydu. İnsan gerçekten kendini yiyip bitiriyor. Siğillerimi koterle yaktırdım ama bugün ortalama 6.cı günüm ve hala siğillerimin bir kısmı duruyor. Düşenleri gördüm evet ama kalanlar da kaldı benimle henüz gitmediler... En çok da anüse yakın olanlar sıkıntı yaratıyor bana çünkü tuvaletimi yaparken ve yaptıktan sonra hafif bir acı oluyor.

İstediğim tek şey dediğin gibi bundan bir sene sonra bu süreci gülerek anlatmak. Şimdi bile savunma mekanizması olarak bu duruma gülmeyi tercih ediyorum. Çok daha iyi geliyor. Ama bazen kafama saçma şeyler takılmıyor değil. Mesela şu anda bir anda yurtta kalmam gerekirse HPV nedeniyle yurda alınmaz mıyım bunu bile düşünüyorum. Ki şu an yurtta kalma durumum yok bile 😅

Benim bağışıklık sistemi rahatsızlığım olduğu için her 3 ayda bir kan testleri yapılıyor. Tüm kanlarım çok iyi şükür ki. Sigarayı da HPV olduğumu öğrendiğim gün bıraktım. 2 haftadır içmiyorum... Canım nasıl çekiyor bir bilsen :')

Cinsellikten zaten uzağım, aklımın ucundan bile geçmiyor bu süreçte. 🥲 Tek sorunum şu an tüylerimi alamamak. Ki artık tüy değil kıl desem daha doğru olacak ahaha. Gerçekten çok tatlı bir insansın. Bu aşırı tatlı mesajın için teşekkür ederim. Ben de her zaman yanındayım... Atlatacağız hep beraber <3

Kafanı yastığa koyduğunda tek başına hissetme psikolojisini çok ama çok iyi biliyorum. Ama şöyle düşün o kadar ciddi ve büyük hastalıklar var ki, allah korusun onlardan biri asla değil bu. Cilt hastalığı olarak bak buna, gerçekten herkes eninde sonunda atlatıyor o yüzden karalar bağlamak ve moral bozmak bize hiçbir şey katmıyor. Sana dediğime bakma 6 aydır negatif olmama rağmen hala ben de aynı şeyleri hissediyorum ama gerçekler bunlar Dediğim gibi yalnız ve korkmuş hissedersen bana özel mesajdan her zaman ulaşabilirsin.
Geçmeyen siğillere de canın hiç sıkılmasın. Geçmedi mi? Bir daha yakarlar. En etkili yöntemin koter ve lazer olduğunu düşünüyorum ben, burada okuduklarım da biraz o hissiyatı verdi bana. Neyle yaktılar seninkileri bilmiyorum söylemiş miydin ama geçmediğini düşünüyorsan farklı bir teknik sorabilirsin doktoruna. Zaten siğiller hayatının sonuna kadar sürekli çıkmıyor, başlarda sürekli çıkma eğilimindeymiş, sonradan yavaş yavaş azalıyor zamanla. Arya öyle söyler hep. O yüzden kalsa bile, yenisi çıksa bile, sen onları yaktırdıkça yavaş yavaş bitecek ve bir daha hiç çıkmayacak.
Yurt olayının zaten alakasız olduğunun farkındasın Ama ben de o kadar absürd şeyler düşündüm ki bu süreçte seni çok iyi anlıyorum. Bir arkadaşımda 21 yaşındayken çıkmıştı hpv (ilk ondan duymuştum, tip6ydı onunki). Doktoru ona "bu hastalık sende sadece kozmetik dert yaratır. Başka türlü asla etkilemez" demişti. Onu hatırlıyorum hala. Kozmetik bir dert gibi düşün, çıktıkça yakarız siğilleri hiç dert değil.
Sigarayı da bırakmışsın, kan değerlerin de süper. Hiçbir şeyciğin yok. Birkaç ay daha sabret, yavaş yavaş siğillerin geçecek zaten.
Tüy problemini de makasla kısaltmaya çalış elinden geldiğince. Ona maalesef yapacak bir şeyimiz yok

Seni doktorda resmen taciz eden insanlar da gerçekten komedi. Hiç umursama bile. Burada hepimiz genciz ve hepimiz aynı şeyi yaşadık. Onlar dünyadan bi haber