Konu: Hpv Ve Psikoloji

Bir kaç gün önce çok üzüldüğümden bahsetmiştim,evet çok üzülüyorum halen de öyle. çevremdeki diğer tüm insanlar gibi basit bir hayatım olmadığı için üzülüyorum . bu üzüntü beraberinde çok ağır şeylere kadar gitti ama ayaktayım ve geldiğim son noktada kızdığım tek şey bu hastalıkla karşılaşmadan önce ne kadar nankör olduğumun farkında olmamam . Hiç bir yakınımın acaba bir sıkıntısı var mıdır diye düşünmemem ben bu durumdayken konuşabildiğim kimse yoksa belki de diğer insanlar da farklı nedenlerden aynı ruh haline bürünüyor ama konuşmadıkları için farkedemiyordum . Artık çevremdekiler için hep varım kimseye yaptığı bir yanlış için kızamam. Ailemin,kardeşimin,abimin hepsinin ne olursa olsun yanında duracağım ve onlar için var olacağım.bu zamana kadar bunun farkında olamadığım onları yeterince önemsemediğim için kendime kızıyorum.Bu hastalık zor zamanlar yaşatsa da insana inanılmaz bir dönüşüm yaşatıyor bunun farkına vardım . Ve söylemek istediğim birşey daha var ,özellikle genç Kadın arkadaşlarım gelecek için ümitsizliğe kapılmayın hepinizin iyi bir hayata iyi bir eşe sahip olacağından hiç şüphem yok , ilerde yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın çok çok zor bi ihtimal bu hastalığı atlatamamış olasınız bile veya atlatıp yine de zinhninizde acaba tekrar yaşar mıyım düşüncesi varsa bunun için erkek arkadaşınızla evlilik öncesi güçlü bir zemin oluşturun .şahsen ben bu hastalığı bilmesem de sevdiğim kadından bu durum yüzünden asla vazgeçmezdim ,sizi seven bir erkek de asla sizden vazgeçmez bundan emin olabilirsiniz evlenmeden aşılarını da olur mutlu mesut yaşar gidersiniz .Erkekler için aynı şeyi söylemek biraz daha zor sanırım beyler melankolik dostunuzdan hatırlatma ; ne olursa olsun mutlulukla kalın .

Bir kaç gün önce çok üzüldüğümden bahsetmiştim,evet çok üzülüyorum halen de öyle. çevremdeki diğer tüm insanlar gibi basit bir hayatım olmadığı için üzülüyorum . bu üzüntü beraberinde çok ağır şeylere kadar gitti ama ayaktayım ve geldiğim son noktada kızdığım tek şey bu hastalıkla karşılaşmadan önce ne kadar nankör olduğumun farkında olmamam . Hiç bir yakınımın acaba bir sıkıntısı var mıdır diye düşünmemem ben bu durumdayken konuşabildiğim kimse yoksa belki de diğer insanlar da farklı nedenlerden aynı ruh haline bürünüyor ama konuşmadıkları için farkedemiyordum . Artık çevremdekiler için hep varım kimseye yaptığı bir yanlış için kızamam. Ailemin,kardeşimin,abimin hepsinin ne olursa olsun yanında duracağım ve onlar için var olacağım.bu zamana kadar bunun farkında olamadığım onları yeterince önemsemediğim için kendime kızıyorum.Bu hastalık zor zamanlar yaşatsa da insana inanılmaz bir dönüşüm yaşatıyor bunun farkına vardım . Ve söylemek istediğim birşey daha var ,özellikle genç Kadın arkadaşlarım gelecek için ümitsizliğe kapılmayın hepinizin iyi bir hayata iyi bir eşe sahip olacağından hiç şüphem yok , ilerde yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın çok çok zor bi ihtimal bu hastalığı atlatamamış olasınız bile veya atlatıp yine de zinhninizde acaba tekrar yaşar mıyım düşüncesi varsa bunun için erkek arkadaşınızla evlilik öncesi güçlü bir zemin oluşturun .şahsen ben bu hastalığı bilmesem de sevdiğim kadından bu durum yüzünden asla vazgeçmezdim ,sizi seven bir erkek de asla sizden vazgeçmez bundan emin olabilirsiniz evlenmeden aşılarını da olur mutlu mesut yaşar gidersiniz .Erkekler için aynı şeyi söylemek biraz daha zor sanırım beyler melankolik dostunuzdan hatırlatma ; ne olursa olsun mutlulukla kalın .

Aynen katılıyorum hpv insana bi aydınlanma getiriyor küçük ama üzüntülerin ne kadar boş olduğunu anlıyorsunuz ve aileye daha çok bağlanıyorsunuz

haketmedim1 Nickli Üyeden Alıntı

Bir kaç gün önce çok üzüldüğümden bahsetmiştim,evet çok üzülüyorum halen de öyle. çevremdeki diğer tüm insanlar gibi basit bir hayatım olmadığı için üzülüyorum . bu üzüntü beraberinde çok ağır şeylere kadar gitti ama ayaktayım ve geldiğim son noktada kızdığım tek şey bu hastalıkla karşılaşmadan önce ne kadar nankör olduğumun farkında olmamam . Hiç bir yakınımın acaba bir sıkıntısı var mıdır diye düşünmemem ben bu durumdayken konuşabildiğim kimse yoksa belki de diğer insanlar da farklı nedenlerden aynı ruh haline bürünüyor ama konuşmadıkları için farkedemiyordum . Artık çevremdekiler için hep varım kimseye yaptığı bir yanlış için kızamam. Ailemin,kardeşimin,abimin hepsinin ne olursa olsun yanında duracağım ve onlar için var olacağım.bu zamana kadar bunun farkında olamadığım onları yeterince önemsemediğim için kendime kızıyorum.Bu hastalık zor zamanlar yaşatsa da insana inanılmaz bir dönüşüm yaşatıyor bunun farkına vardım . Ve söylemek istediğim birşey daha var ,özellikle genç Kadın arkadaşlarım gelecek için ümitsizliğe kapılmayın hepinizin iyi bir hayata iyi bir eşe sahip olacağından hiç şüphem yok , ilerde yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın çok çok zor bi ihtimal bu hastalığı atlatamamış olasınız bile veya atlatıp yine de zinhninizde acaba tekrar yaşar mıyım düşüncesi varsa bunun için erkek arkadaşınızla evlilik öncesi güçlü bir zemin oluşturun .şahsen ben bu hastalığı bilmesem de sevdiğim kadından bu durum yüzünden asla vazgeçmezdim ,sizi seven bir erkek de asla sizden vazgeçmez bundan emin olabilirsiniz evlenmeden aşılarını da olur mutlu mesut yaşar gidersiniz .Erkekler için aynı şeyi söylemek biraz daha zor sanırım beyler melankolik dostunuzdan hatırlatma ; ne olursa olsun mutlulukla kalın .

Her şey gelişmemiz için. Bedenimiz de bize bi sürü şey söylüyor. Siz bunları fark etmişsiniz. Kesinlikle bunu ailemle paylaşamamak beni çok düşündürdü. Ben benim çocuğumda böyle bi şey olsaydı bilmek ve yanında olmak isterdim ama bunu ben yapamıyorum. Neler yaşadım haberleri bile yok. Çok zoruma gidiyor yalnız geçirmek hepsini. Bunların yanında ben de bedenimin ve sağlığımın ne kadar kıymetli olduğunu anladım. Çok paralar harcadım. Sağlıklı beslenmem gerektiğini hep biliyorum ama hala bu konuda kötüyüm. Bir de bu hastalık bana yavaşlamam gerektiğini gösterdi. Her şeye koşturuyorum bu da ister istemez sürekli stresli olmama sebep oluyor. Stres de bağışıklığı düşürüyor. Vs vs

Dediğiniz gibi umarım geride bırakırız bütün bunları.