Konu: Hpv Ve Psikoloji

Bir kaç gün önce çok üzüldüğümden bahsetmiştim,evet çok üzülüyorum halen de öyle. çevremdeki diğer tüm insanlar gibi basit bir hayatım olmadığı için üzülüyorum . bu üzüntü beraberinde çok ağır şeylere kadar gitti ama ayaktayım ve geldiğim son noktada kızdığım tek şey bu hastalıkla karşılaşmadan önce ne kadar nankör olduğumun farkında olmamam . Hiç bir yakınımın acaba bir sıkıntısı var mıdır diye düşünmemem ben bu durumdayken konuşabildiğim kimse yoksa belki de diğer insanlar da farklı nedenlerden aynı ruh haline bürünüyor ama konuşmadıkları için farkedemiyordum . Artık çevremdekiler için hep varım kimseye yaptığı bir yanlış için kızamam. Ailemin,kardeşimin,abimin hepsinin ne olursa olsun yanında duracağım ve onlar için var olacağım.bu zamana kadar bunun farkında olamadığım onları yeterince önemsemediğim için kendime kızıyorum.Bu hastalık zor zamanlar yaşatsa da insana inanılmaz bir dönüşüm yaşatıyor bunun farkına vardım . Ve söylemek istediğim birşey daha var ,özellikle genç Kadın arkadaşlarım gelecek için ümitsizliğe kapılmayın hepinizin iyi bir hayata iyi bir eşe sahip olacağından hiç şüphem yok , ilerde yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın çok çok zor bi ihtimal bu hastalığı atlatamamış olasınız bile veya atlatıp yine de zinhninizde acaba tekrar yaşar mıyım düşüncesi varsa bunun için erkek arkadaşınızla evlilik öncesi güçlü bir zemin oluşturun .şahsen ben bu hastalığı bilmesem de sevdiğim kadından bu durum yüzünden asla vazgeçmezdim ,sizi seven bir erkek de asla sizden vazgeçmez bundan emin olabilirsiniz evlenmeden aşılarını da olur mutlu mesut yaşar gidersiniz .Erkekler için aynı şeyi söylemek biraz daha zor sanırım beyler melankolik dostunuzdan hatırlatma ; ne olursa olsun mutlulukla kalın .

Bir kaç gün önce çok üzüldüğümden bahsetmiştim,evet çok üzülüyorum halen de öyle. çevremdeki diğer tüm insanlar gibi basit bir hayatım olmadığı için üzülüyorum . bu üzüntü beraberinde çok ağır şeylere kadar gitti ama ayaktayım ve geldiğim son noktada kızdığım tek şey bu hastalıkla karşılaşmadan önce ne kadar nankör olduğumun farkında olmamam . Hiç bir yakınımın acaba bir sıkıntısı var mıdır diye düşünmemem ben bu durumdayken konuşabildiğim kimse yoksa belki de diğer insanlar da farklı nedenlerden aynı ruh haline bürünüyor ama konuşmadıkları için farkedemiyordum . Artık çevremdekiler için hep varım kimseye yaptığı bir yanlış için kızamam. Ailemin,kardeşimin,abimin hepsinin ne olursa olsun yanında duracağım ve onlar için var olacağım.bu zamana kadar bunun farkında olamadığım onları yeterince önemsemediğim için kendime kızıyorum.Bu hastalık zor zamanlar yaşatsa da insana inanılmaz bir dönüşüm yaşatıyor bunun farkına vardım . Ve söylemek istediğim birşey daha var ,özellikle genç Kadın arkadaşlarım gelecek için ümitsizliğe kapılmayın hepinizin iyi bir hayata iyi bir eşe sahip olacağından hiç şüphem yok , ilerde yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın çok çok zor bi ihtimal bu hastalığı atlatamamış olasınız bile veya atlatıp yine de zinhninizde acaba tekrar yaşar mıyım düşüncesi varsa bunun için erkek arkadaşınızla evlilik öncesi güçlü bir zemin oluşturun .şahsen ben bu hastalığı bilmesem de sevdiğim kadından bu durum yüzünden asla vazgeçmezdim ,sizi seven bir erkek de asla sizden vazgeçmez bundan emin olabilirsiniz evlenmeden aşılarını da olur mutlu mesut yaşar gidersiniz .Erkekler için aynı şeyi söylemek biraz daha zor sanırım beyler melankolik dostunuzdan hatırlatma ; ne olursa olsun mutlulukla kalın .

Aynen katılıyorum hpv insana bi aydınlanma getiriyor küçük ama üzüntülerin ne kadar boş olduğunu anlıyorsunuz ve aileye daha çok bağlanıyorsunuz

haketmedim1 Nickli Üyeden Alıntı

Bir kaç gün önce çok üzüldüğümden bahsetmiştim,evet çok üzülüyorum halen de öyle. çevremdeki diğer tüm insanlar gibi basit bir hayatım olmadığı için üzülüyorum . bu üzüntü beraberinde çok ağır şeylere kadar gitti ama ayaktayım ve geldiğim son noktada kızdığım tek şey bu hastalıkla karşılaşmadan önce ne kadar nankör olduğumun farkında olmamam . Hiç bir yakınımın acaba bir sıkıntısı var mıdır diye düşünmemem ben bu durumdayken konuşabildiğim kimse yoksa belki de diğer insanlar da farklı nedenlerden aynı ruh haline bürünüyor ama konuşmadıkları için farkedemiyordum . Artık çevremdekiler için hep varım kimseye yaptığı bir yanlış için kızamam. Ailemin,kardeşimin,abimin hepsinin ne olursa olsun yanında duracağım ve onlar için var olacağım.bu zamana kadar bunun farkında olamadığım onları yeterince önemsemediğim için kendime kızıyorum.Bu hastalık zor zamanlar yaşatsa da insana inanılmaz bir dönüşüm yaşatıyor bunun farkına vardım . Ve söylemek istediğim birşey daha var ,özellikle genç Kadın arkadaşlarım gelecek için ümitsizliğe kapılmayın hepinizin iyi bir hayata iyi bir eşe sahip olacağından hiç şüphem yok , ilerde yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın çok çok zor bi ihtimal bu hastalığı atlatamamış olasınız bile veya atlatıp yine de zinhninizde acaba tekrar yaşar mıyım düşüncesi varsa bunun için erkek arkadaşınızla evlilik öncesi güçlü bir zemin oluşturun .şahsen ben bu hastalığı bilmesem de sevdiğim kadından bu durum yüzünden asla vazgeçmezdim ,sizi seven bir erkek de asla sizden vazgeçmez bundan emin olabilirsiniz evlenmeden aşılarını da olur mutlu mesut yaşar gidersiniz .Erkekler için aynı şeyi söylemek biraz daha zor sanırım beyler melankolik dostunuzdan hatırlatma ; ne olursa olsun mutlulukla kalın .

Her şey gelişmemiz için. Bedenimiz de bize bi sürü şey söylüyor. Siz bunları fark etmişsiniz. Kesinlikle bunu ailemle paylaşamamak beni çok düşündürdü. Ben benim çocuğumda böyle bi şey olsaydı bilmek ve yanında olmak isterdim ama bunu ben yapamıyorum. Neler yaşadım haberleri bile yok. Çok zoruma gidiyor yalnız geçirmek hepsini. Bunların yanında ben de bedenimin ve sağlığımın ne kadar kıymetli olduğunu anladım. Çok paralar harcadım. Sağlıklı beslenmem gerektiğini hep biliyorum ama hala bu konuda kötüyüm. Bir de bu hastalık bana yavaşlamam gerektiğini gösterdi. Her şeye koşturuyorum bu da ister istemez sürekli stresli olmama sebep oluyor. Stres de bağışıklığı düşürüyor. Vs vs

Dediğiniz gibi umarım geride bırakırız bütün bunları.

Süpersiniz, her birinizin mesajını okurken ben yazmışım gibi hissettim, gerçekten o hastane köşelerinde yapayalnız şekilde, ailemin hiçbir şeyden haberi yoktu, söyleyemezdim çünkü, ben her şey yolundaymış gibi davranırken 10 yaş daha büyüdüm aslında. Maddi olarak ne kadar çok zorlandığımı diyemiyorum bile maddiyatım yoktu iş sahibi olana kadar. Her şey su gibi aktı yoluna girdi şükür. hepsi geçip gidecek, ki bazılarımızın gitti bile. Biz bu hastalığın farkına vardık, farkındayız ve bu vesile ile kendimize iyi bakmak zorundayız olarak yorumlayalım. Ben hep öyle yaptım. Ve teşekkür de ettim bununla kalmasına, bambaşka bir sürü cinsel hastalıkla daha uğraşıyor olabilirdik. Daha bilinçli ve sağlıklı olalım bunu kendimiz için yapalım ki yenelim bunu. Geçti gitti çok şükür demek isteyen herkese nasip olsun. Kucak dolusu sevgiler

Evet sana katılıyorum beterin beteri var ne olursa olsun halimize şükür etmeliyiz Allah herkesi her türlü hastalıktan korusun.Ben de senin gibiyim her şeyi tek başıma halletmeye çalışıyorum ama ben psikolojik olarak çok da iyi değildim annem maalesef her şeyi öğrendi ama şu an onun durumumu bilmesi beni çok üzüyor bana destek olmaya çalışıyor ama durumumdan haberinin olması beni daha çok mahvediyor.Ben il dışındayım ve o farklı bir ilde istese de bana destek olamayacak uzaklıkta her şeyde yalnızım maalesef.