Hpv ile tasinali 6 ay oldu . Bu kadar yaygin bi hastalik nasil olurda insanlara anlatilmaz bilinclendirilmez saskinim doğrusu. Ben öğrendiğimde dunyam basima yikildi. Herkes gibi pitircik hissetmekle doktora gittim ve kondilom oldugunu soyledi koter yaparsam yuzde 80 bidaha cikmayacagini soyledi ama benim icin bu sebepten o masaya yatmak bile cok agirdi. Sonraki arastirmalarmla hastaligin aslinda tedavisi olmadigini koter gibi yontemlerin gecici oldugunu vücuttan atilip atilmadiginin bile bi garantisi olmadigini( bazi sitelerdeki yazilar sebebiyle) ogrendim. Ve artik hayatimin bittigini mahfoldugumu bi gelecegimin olmayacagini omrum boyunca hastalikli olarak yasayacagimi dusunerek kendimi agir depresyona soktm. Bu arada dogu hizmetimi yapmam sebebiyle kucuk bi ilcede yasiyorum ve burada hastane olanaklari cok iyi degil. Ayrica hergn beraber vakit gecirdigim cogunlukla beraber kaldigim bi erkek arkadasim var. Kendisi dudagimdaki ucuk bile ona gececek diye beni opmeyen birisi bu hastaligi ogrenirse kesin benden ayrilir diye dusunerek ona soyleyemedim. Onu cok seviyordum tek basima herseye katlanirim yinede onu kaybedemem dedim ve bu hastaligin caresine tek basima bakma karari aldim. Hemen ucak bileti alip memleketime gittim doktor doktor gezdim hastalik hakkında bilgi topladim arastirdm ogrendim. İnternetteki yazilari okudum videolar izledim kafayi tamamen bununla bozdum. Calistigim yere donmeden bigun once gidip ozel bi hastanede koter oldum. Ertesi gun ucakla calistigim yere geri dondum. İyilesmem 3 haftayi buldu ama iyilestigi gbi de yenileri cikti tabiki. Bu sirada erkek arkadasm benimle beraber olmak istiyor ona bin turlu bahane buluyordum. Ben bu hastaligi kesfedene kadr defalarca iliskiye girdigimiz icin ona bulasmamis olma ihtimali yoktu o yuzden artik hersey icin gec diyerek iyilestikten sonra sigillerimin olmadigi zamanlarda iliskiye girmeye devam ettim. Arada ciktikca verrutolle yaktim ama surekli tekrarliyordu. Doktor hastane sansimda yoktu o yuzden hep kendim yakip kendim kremlerle iyilestirmeye calistim. Cok zor bi surecti ne isime konsantre olabliyordum ne iliskime.. hayat durmustu benim icin geceleri uyuyamiyordm surekli agliyordm kendi basima oldugumda surekli hpv hakknda yazilar okuyor, insan icindeyken bile dusundugum tek sey bu hastalikti. Kendimden nefret ettim ,aynalara bakmaktan tiksindim, bidaha kimseyle guzel bi iliskim olamayacagini dusundm eski gunlerimi ozledim o gunleri geri gerireblmek icin herseyimi verirdm. Meger hpvsiz olmak ne buyuk ayricalikmis.. 4 ay kendi kendime sigillerle bas ettim hic kimseye soyleyemedim. Erkek arkadasimda acaba ne zaman cikar da benden ayrilir dusuncesi zaten basli basina benm icin bi travma.. derken bu siteyi kesfettim sizin basinizdan gecenleri okudum. İnternette yazilanlarin aksine burada daha umut oldugunu insanlarin iyilesebildigini gordum az da olsa moralim duzelmisti. Yine buradan ahccyi ogrendim hemen aldim 2 aydir kullaniyorum. Hpvde de 6. Ayim bitti. Ahcc sayesinde mi blmiyorum ama daha yeni yeni sigillerim azaldi kuculdu ve gec cikmaya basladi. 8 aylik bi surec belirledim kendime sigil ciksa da cikmasa da 8 ay kullanacagim. Ama ahcc disinda yaptigim baska bisey yok. Sigara alkol yok evet ama stres gerginlik uzuntu hat safada. Agir depresyon geciriyorum. Ve isin kotu tarafi bizi doktorlar bile anlamiyor.. beni sizlerin anlayacagini dusunuyorum. Yardiminiza ihtiyacim var. Hic iyi degilim...